Κυριακή 30 Απριλίου 2017

Μια διαφορετική Πρωτομαγια - 01/05/1976

Ο Μάιος είναι περίεργος μήνας. Δεν είναι π.χ Αύγουστος που δεν υπάρχουν ειδήσεις όπως έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο. Δεν είναι μόνο η πρώτη του μήνα που έχει ταυτιστεί με τους αγώνες των εργατών. Είναι πολλές οι μέρες του που έχουν συνδεθεί με ιστορικά γεγονότα. Εξάλλου και ολόκληρος ο Μάιος είναι ίσως ο δημοφιλέστερος μεταξύ των αδερφών του λόγω (κυρίως) του (Μάη του) 1968. Για τις επετείους του μήνα αυτού τα έχουμε πει κατα το παρελθόν (εδω).

Σήμερα θα ξαναθυμηθούμε όχι τους αγώνες των εργατών, διότι για το θέμα μπορεί κανείς και φέτος να διαβάσει πολλά και διάφορα. Σήμερα και μια ημέρα πριν την Πρωτη Μαϊου θα (ξανα)φέρουμε στην οθόνη μας τον Αλέκο Παναγούλη.

Ήταν πρώτη Μαΐου του 1976 λοιπόν όταν σκοτώνεται (ή δολοφονείται κατ'άλλους) ο Αλέκος Παναγούλης σε τροχαίο. Ο Παναγούλης έχει μείνει στην ιστορία σαν σύμβολο της αντίστασης κατά της χούντας για την απόπειρα δολοφονίας κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου τον Αύγουστο του 1968 με τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού. 

Στην δίκη του (για την απόπειρα) τελειώνει την απολογία του με τη φράση "Δεν υπάρχει, κύριοι στρατοδίκαι, ωραιότερο κύκνειο άσμα για κάθε αγωνιστή, από τον επιθανάτιο ρόγχο μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος της τυραννίας". Λίγες ημέρες πριν το θάνατο του είχε φέρει στην δημοσιότητα τα περίφημα αρχεία της ΕΣΑ. 

Τα αρχεία λέγεται ότι περιείχαν αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών (όλων των αποχρώσεων) που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν έχει παρουσιαστεί ωστόσο μέχρι σήμερα κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες. 

Λέγεται ότι μετά την απαγόρευση της δημοσιοποίησης των αρχείων (24/04/1976 διότι "δυσχεραίνεται η ανακάλυψις των δραστών") ο Παναγούλης είχε πάρει την απόφαση να δώσει μόνος του στην δημοσιότητα και στον τότε Πρωθυπουργό (Καραμανλή) τα αρχεία της ΕΣΑ. Δεν πρόλαβε όμως!!


"..Ο Παναγούλης άφησε πίσω του, εκτός από τον υπέροχο αγώνα του, και μια πληθώρα ποιημάτων. Το 1972, ενώ ήταν ακόμη στη φυλακή, εκδίδεται στο Παλέρμο η πρώτη ποιητική του συλλογή στα Ιταλικά Altri seguiranno (Άλλοι θα ακολουθήσουν). Για το έργο του αυτό ο Α. Παναγούλης βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Λογοτεχνίας Βιαρέτζιο. 

Μετά την απελευθέρωση του ο Α. Παναγούλης έκδωσε στο Μιλάνο την δεύτερή του ποιητική συλλογή στα Ιταλικά Vi scrivo da un carcere in Grecia (Μέσα από Φυλακή σας γράφω στην Ελλάδα). Ποιήματα του συγκεντρώνονται και εκδίδονται στα Ελληνικά με τον τίτλο «Τα ποιήματα». Ψάξτε το και αποκτήστε το. Αξίζει να αναφερθούμε επίσης στα βιογραφικά «¨Ένας Άντρας» της Φαλάτσι καθώς και στο «Αλέξανδρος Παναγούλης – Πρόβες Θανάτου» του Κ. Μαρδά.  

Αυτόν τον άνθρωπο όμως τον έχουμε εκτοπίσει από τα βιβλία ιστορίας. Το Υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε κάποτε την επιχορήγηση της μετάφρασης ποιημάτων του στα Ελληνικά. Δώσαμε το όνομά του σε μερικούς δρόμους, σε έναν σταθμό του Μετρό, τον βάλαμε σε ένα γραμματόσημο και νομίζουμε ότι ξεπληρώσαμε το χρέος μας απέναντι του. Ο ίδιος μάλλον δεν θα δεχόταν το όρο χρέος. Μπράβο μας. Ίσως δεν μας αξίζουν τέτοιοι ήρωες. Καληνύχτα...."


Ο επίλογος απο τον ίδιο τον Παναγούλη; 

¨..Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία!

Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν.

Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών!..."


Τέλος δέιτε και μια σπάνια εκπομπή εφιέρωμα της ΕΡΤ για τον Παναγούλη από το μακρυνό 1987.

Δεν υπάρχουν σχόλια: