Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

(πολιτικοί και ευχές) Τι άλλο να πείς???


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ακούμε τις ευχές των πολιτικών και των κυβερνώντων τη χώρα. Κάθε χρόνο τα ίδια ξύλινα λόγια οι ίδιες επίσημες και υποχρεωτικές ευχές από τους ίδιους ανθρώπους. Είτε ακούς τον έναν ή τον άλλο τα ίδια. 

Υγεία. Ευτυχία.  Ευημερία. Ειρήνη. 

Λόγια για την δύσκολη εποχή που περνάμε αλλά και ευχολόγια και σιγουριά για το υπέροχο μέλλον που μας περιμένει. Φυσικά γίνεται και λόγος για τον δύσκολο αλλά πάντα σίγουρο αλλά και μονόδρομο προς το υπέροχο μέλλον Δρόμος γεμάτος θυσίες αλλά όχι από όλους. Θυσίες από τον λαό για να βγει η χώρα από την δύσκολη κατάσταση κλπ. Και πάντα η αιώνια και κλασική αναφορά στο γεγονός ότι οι Έλληνες στα δύσκολα ενώνονται και τα βγάζουν πέρα κλπ. Στα δύσκολα είμαστε λέει ενωμένοι και πάντα βγαίνουμε νικητές. Ναι όπως είμαστε ενωμένοι το 1821, στου μεγάλους πολέμους, στην Μικρασιατική καταστροφή και την μεγάλη ιδέα, Όπως στον εμφύλιο, την επταετία, την μεταπολίτευση και φυσικά τώρα στην "κρίση".
Οι άνθρωποι αυτοί που μας εύχονται και μας λένε όλα αυτά είναι οι ίδιοι οι οποίοι λίγες ημέρες πριν ή μετά ψηφίζουν την μείωση των μισθών, των συντάξεων, διατάξεις σύμφωνα με τις οποίες ο πολίτης πληρώνει ακόμη και για έκδοση ιατρικών συνταγών. Είναι οι ίδιοι που από την μια τέτοιες ημέρες είναι πρώτοι στα όποια συσσίτια για τους φτωχούς και άστεγους και που πηγαίνουν στα γηροκομία για επίσκεψη και από την άλλη μειώνουν την σύνταξη των 100€ του ΟΓΑ και αναγκάζουν τους νέους ανθρώπους να φύγουν για άλλες πολιτείες αναζητώντας δουλειά και λίγη από την χαμένη μας αξιοπρέπεια. 

Α..Συγνώμη ξεχάσαμε. Τώρα που μας αναβάθμισαν οι αγορές και οι οίκοι δεν θα έχουμε άλλα προβλήματα. Τέρμα η κρίση. Από αύριο όλα θα πάνε κατ' ευχήν.
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε. Από εμάς πραγματικές ευχές.

Ότι καλύτερο για τον καθένα μας, την οικογένειά του αλλά και συνολικά για όλους μας. Το μέλλον δεν το καθορίζουν αυτοί που νομίζουν. Το μέλλον μπορεί και πρέπει να το καθορίσει το σύνολο του λαού. Το σύνολο που έχει πραγμτικά καταλάβει το τι σημαίνει κρίση και ανέχεια.


Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

Villa Amalias - "Ούτε να κυβερνώ θέλω, ούτε να με κυβερνούν"

Αφού λοιπόν η κυβέρνηση έλυσε όλα μας τα προβλήματα και έφερε σε πέρας την αποστολή της για την εκταμίευση της δόσης του Ιουνίου (έστω και με έξι μήνες καθυστέρηση), είπε να "καθαρίσει" και το θέμα των καταλήψεων. 

Δεν είναι δυνατόν ο Σαμαράς και οι συν αυτώ να ξεσκίζονται στην δουλειά και να κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν το μέλλον μας και μερικά "κακομαθημένα παιδάκια" να κάνουν καταλήψεις σε κτίρια, να οργανώνουν συναυλίες, να κάνουν προβολές και σε πολλές περιπτώσεις να δημιουργούν καταστάσεις αυτοδιαχείρισης και ξένων προς τα συμφέροντα της χώρας μεθόδων οικονομικής αυτοτέλειας. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν χώροι που αντί να μοιράζουν βίους αγίους και τους λόγους του προθυπουργού να διαθέτουν βιβλιοθήκες με κείμενα του Καζατζάκη, του Πεσσόα του Κάφκα κ.α

Ε, για αυτό τον λόγο την Πέμπτη η αστυνομία και η κυβέρνηση αποφάσισαν να εισβάλουν στο κτίριο της γωνίας Χευδεν και Αχαρνών ώστε να απελευθερώσουν ένα ακόμη κτίριο από τους βάρβαρους. Σίγουρα θα ακούσατε θα διαβάσατε και  θα είδατε στις ειδήσεις των ΜΜΕ για τα χιλιάδες μπουκάλια μπυρας που βρέθηκαν στο κτίριο. μαζί μα φωτοτυπικά, μηχανές προβολών κ.α. Όμως δύσκολα θα ακούσατε/είδατε/διαβάσατε για το τι έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο αυτό. Για το πόσες πραγματικά φορές κράτος,εξουσία, αστυνομία και λοιπά προσπάθησαν να σταματήσουν και να φιμώσουν όχι μόνο την Villa Αmalia αλλά και τόσα άλλα στέκια και παγματικές καταλήψεις.

Αυτό που μας κάνει όλους να ανυσυχούμε δεν είναι μόνο οι "τυχαίες" και επαναλαμβανόμενες επιχειρήσεις τέτοιου είδους αλλά τα λόγια ενός υπουργού, του Δένδια στην προκειμένη περίπτωση:

"...Η Ελληνική Αστυνομία έχει μία υποχρέωση από το Σύνταγμα και τους νόμους. Και το ξαναλέω, έχει την εντολή του Πρωθυπουργού να αποκαταστήσει το αυτονόητο. Να αποκαταστήσει τη νομιμότητα οπουδήποτε και εάν αυτή παραβιάζεται. Δεν λέω ότι έχει ένα εύκολο έργο, δεν λέω ότι αύριο θα γίνουν θαύματα. Αλλά αυτή είναι η εντολή, αυτό είναι το πλαίσιο και αυτό είναι το έργο που θα πραγματοποιηθεί..."

Ο Αντωνάκης που κληρώθηκε να παίξει τον ρόλο του πρωθυπουργού σε αυτό το θεατρικό του παραλόγου και του φόβου, μετά από τους μετανάστες τοποθετεί στο στόχαστρο του κρατικού μηχανισμού και χαρακτηρίζει ώς άνομους και εχθρούς της πατρίδοςτους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους.

Ε. Εντάξει αφού είναι εντολή του Αντωνάκη να πάρουμε το καπελάκι μας και να φύγουμε όλοι. Όχι μόνο από την Villa Amalia αλλά και από την χώρα. Να φύγουμε και να πάμε αλλού να παίξουμε. Να μείνουν εδώ οι γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Περικλή. Οι συνεχιστες του πνεύματος της αρχαιότητας.Αυτοί που θα φέρουν την νέα αυγή στην ιστορία του τόπου. Μιας διαφορετικές και μη φωτεινής αυγής αλλά μιας καθαρά ελληνικής αυγής.

ΕΔΩ η ανακοίνωση για τα γεγονότα και ΕΔΩ η τελευταία (μέχρι τώρα) ανάρτηση στο blog της κατάληψης. 

Εμείς θα επανέρθουμε στα της Villa Amalia με αναρτήσεις σχετικά με μερικές από τις δραστηριότητες του χώρου όλα αυτά τα χρόνια.

Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

(κατεβάστε δωρεάν Νο13) Sugar Factory : New EP/Digital Release

Επιστροφή στο "κατεβάστε δωρεάν". Σήμερα το 13ο επισόδειο αλλά όχι και το γρουσούζικο. Φιλοξενούμε τους Sugar Factory και την δεύτερη δουλειά τους.

Οι Sugar Factory επιστρέφουν δισκογραφικά έναν χρόνο μετά την πρώτη τους κυκλοφορία σε βινύλιο. Πρόκειται για ένα νέο ep που κυκλοφορεί μόνο ψηφιακά και διατίθεται εντελώς δωρεάν για download! 

Σε διαφορετικό μουσικό ύφος από το ντεμπούτο τους, οι Sugar Factory παραμένουν instrumental αναζητώντας διαφορετικές μουσικές φόρμες. Αναμιγνύουν τον surf κιθαριστικό ήχο της δεκαετίας του 60, με 80’s μπάσο-γραμμές και τύμπανα, ήχους από ωκεανούς, γλάρους και… τη φωνή του Bruce Lee!

Ακούστε το λοιπόν και κατεβάστε το. Καλή σας ακρόαση!!!

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Σάββατο 15/12/2012 - παζάρι βιβλίων από 1€!!!!


Αυτό το Σάββατο (15/12), παζάρι βιβλίων στο Barhelona Thecitycafebar - Εμμ. Μπενάκη 42, Εξάρχεια- από τις Εκδόσεις Χαραμάδα, τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις και τις Εκδόσεις Ο κήπος με τις λέξεις. [12μεσ-7μμ]. Βιβλία με εκπτώσεις έως 80% από 1€ και όλα τα παλιά Muzine με 4€!

 

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2012

Nalyssa Green / live παρουσίαση του νέου δίσκου της "The Seed"

Tην Πέμπτη 13 Δεκέμβρη 2012, η Nalyssa Green και η μπάντα της θα παρουσιάσουν ζωντανά τα τραγούδια του νέου δίσκου της "The Seed" που κυκλοφόρησε προσφάτως από την Inner Ear. Πρόκειται για ένα οπτικοακουστικό show που θα λάβει χώρα στον ιστορικό και ατμοσφαιρικό κινηματογράφο Τριανόν στη Βικτώρια. Η Nalyssa και η μπάντα της θα παίξουν ζωντανά το νέο δίσκο καθώς και παλιά τραγούδια σε ένα live - παράσταση το οποίο θα συνοδευτεί από video και live drawing από τον PanPan. 

 Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2012 
Κινηματογρά φος Τριανόν Κοδριγκτώνος 21 και Πατησίων, Βικτώρια 9 μμ 

Είσοδος με CD: 12 € 
Είσοδος χωρίς CD: 6 € 

Nalyssa Green - φωνή, πλήκτρα, κιθάρα, θέρεμιν 
Ευαγγελία Ξυνοπούλου - φωνή, πλήκτρα, κρουστά 
Σπύρος Λιβάνης - κιθάρες 
Βασίλης Νιτσάκης - μπάσο 
Εβάνκελος Ασλανίδης - τύμπανα, κρουστά 
Πάνος Τσεκούρας - θέρεμιν Γιάννης Πετρόλιας - ήχος 
Μελίνα Ζερβάκη - φώτα 
PanPan - visuals

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Rest in Peace : Dave Brubeck

Την Τετάρτη που μας πέρασε, 05/12, έφυγε από την ζωή ο Dave Brubeck. Ένας απο τους τελευταίους μεγάλους της jazz. Ο λευκός που άλλαξε τον τρόπο που οι πιανίστες πλεόν θα άγγιζαν την μπλέ περιοχή της μουσικής. 

Γεννημένος στις 06/12/1920 στην Δυτική Καλιφόρνια ο Brubeck παρότι άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ώς κτηνίατρος στράφηκε γρήγορα στην μουσική. Mε ρίζες από την πλευρά του πατέρα του στην Ελβετία (Βrobeck ήταν το όνομα των προγόνων του) και σε Αγλία και Γερμανία απο την πλευρά της μητέρας του, ο Dave Brubeck συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους μουσικούς του 20ου αιώνα. Πιάνο έμαθε από την μητέρα του ενώ αξιοσημείωτο είναι το ότι δεν μπρούσε να διαβάσει έυκολα παρτιτούρες εξαιτίας προβλημάτων όρασης. Μάλιστα, εξαιτίας των προβλημάτων αυτών του επιτράπηκε να αποφοιτήσει από το κολέγιο μόνο αφού είχε υποσχεθεί ότι δεν θα διδάξει ποτέ πιάνο.!!!

Η μουσική του καριέρα πέρασε απο πολλές "μεταβολές" και μπάντες. To 1942 ηχογραφεί το πρώτο σόλο άλμπουμ ενώ το 1948 αρχίζει τις πρώτες του ηχογραφήσεις με την μπάντα "Dave Brubeck Octet". Λίγο αργότερα, 1949, ηχογραφεί με τους "Brubeck Trio" ενώ το 1951 δημιουργεί και ηχογραφεί με την μπάντα που έμμελε να αλλάξει πολλά στην πορεία και την ιστορία όχι μόνο την δική του αλλά και ολόκληρης της jazz. Μιλάμε για τους "The Dave Brubeck Quartet"  στο οποίο συμμετέχουν (εκτός του Brubeck) ο μεγάλος
σαξοφωνίστας Paul Desmond, ο Fred Dutton και ο Herb Barman.

Με το "The Dave Brubeck Quartet" ηχογραφεί και κυκλοφορεί το 1959 το άλμπουμ "Τime Out". Ένα άμπουμ που συγκαταλεγεται στα καλύτερα και στα εμπορικότερα άλμπουμ της jazz όλων των εποχών. Ένα άλμπουμ που περιέχει μερικά εκπληκτικά κομμάτια. Την σύνθεση του Desmond "Take Five",ένα από τα πιο γνωστά μοτίβα της jazz και ένα από τα πιο πολυσιασκευασνένα και πολυπαιγμένα κομμάτια όλων των αποχών. Το κομμάτι του Brubeck "Blue Rondo ala Turk" γραμμένα σε 9/8 κάτι που ήταν πρωρόγνωρο τότε για την jazz κ.α


Το 1954 έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό Time όντας μόλις ο δεύτερος μουσικός της τζαζ που κατάφερε κάτι τέτοιο μετά τον Louis Armstrong.  O Dave Brubeck έφυγε λοιπόν μια ημέρα πριν από τα 92α γενέθλιά του αφήνωντας την εν γη μουσική οικογένεια ακόμη πιο φτωχή.

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

03 Δεκεμβρίου 1944: Μια ματωμένη Κυριακή και μια (ακόμη) μαύρη σελίδα στην ιστορία αυτού του τόπου

Σαν σήμερα πριν από 68 χρόνια γράφτηκε μια από τις μελανότερες σελίδες στην σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου. Ήταν Κυριακή 03 Δεκεμβρίου 1944 όταν ξεκίνησαν τα γεγονότα που οι ιστορικοί τους έδωσαν την ονομασία Δεκεμβριανά. Είναι η δική μας ματωμένη Κυριακή. Μια Κυριακή που ο λαός των Αθηνών κατέβηκε κατά χιλιάδες στο Σύνταγμα (άλλες πηγές μιλούν για 100000 και άλλες για 500000 λαού) για να πάρει μέρος στο συλλαλητήριο που οργάνωσε το ΕΑΜ και που τελικά αποφάσισαν και έβαψαν στο αίμα (21 νεκροί και 140 τραυματίες) οι κυβερνητικές και Αγγλικές δυνάμεις. Δεν είναι πλέον κρυφός ο ρόλος των Άγγλων σε αυτά τα γεγονότα, ούτε και φυσικά της αστυνομίας αρχηγός της οποίας ήταν ο Άγγελος Έβερτ που υπήρξε διοικητής της αστυνομίας πόλεων κατά την διάρκεια της κατοχής. Μερικές δεκαετίες αργότερα ο γιος του διετέλεσε τόσο βουλευτής, υπουργός, δήμαρχος Αθηνών αλλά και αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Ο λόγος φυσικά για τον Μιλτιάδη Έβερτ. 

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά και να να αγγίξουμε άλλα τόσο αλλά δεν νομίζουμε ότι υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν τόσο τα ίδια τα γεγονότα όσο και τις πραγματικές τους αιτίες. Κάποια στιγμή σίγουρα θα το κάνουμε αλλά όχι τώρα. Τώρα θα δώσουμε τον λόγο σε μερικούς αυτόπτες μάρτυρες και για να μην μας "κατηγορήσουν" μερικοί για μονόπλευρη ενημέρωση θα παραθέσουμε σχόλια και αποσπάσματα κειμένων ξένων ανταποκριτών αλλά και μια δήλωση του τότε αρχηγού της αστυνομίας .

Ας αρχίσουμε με τον Άγγλο αξιωματικό Μπίφορντ Τζόουνς, που περιέγραψε όσα είδε και άκουσε ως εξής:

«...παρατηρούσα τους διαδηλωτές να καταφθάνουν στην πλατειά κρατώντας τα πλακάτ τους και σημαίες αγγλικές, αμερικάνικες, ρώσικες και ελληνικές. Καθώς η πορεία σχηματίζεται τα μεγάφωνα συνεχώς μετάδιναν τα συνθήματα τους. «Κάτω ο Παπανδρέου» φώναζαν εν χορώ. «Κάτω η επέμβαση», «Να δικαστούν οι δοσίλογοι!»,,, Στάθηκα έξω από το καφενείο του Γιαννάκη, το οποίο βρίσκεται στο ισόγειο του κτιρίου που στεγάζει τη διοίκηση της αστυνομίας... Με κατάπληξη διαπίστωσα ότι οι αξιωματικοί κρατούσαν όλα, έτοιμοι να πυροβολήσουν... Η πορεία πλησίαζε: άντρες, γυναίκες και παιδιά, βάδιζαν σε γραμμές ανά οκτώ ως δέκα... Η διαδήλωση δεν έδειχνε τίποτε το απειλητικό... Την προσοχή μου τράβηξε πάλι στο μπαλκόνι μιά επιτακτική φωνή που έμοιαζε σα διαταγή πυροβολισμού...» «Αυτό που συνέβη εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο απίστευτο που, προς στιγμή, νόμισα πως παρακολουθούσα κινηματογραφική ταινία... Οι αστυνομικοί άδειασαν τις σφαίρες των όπλων τους πάνω στους διαδηλωτές... Άνδρες, γυναίκες και παιδιά... έπεσαν στο έδαφος, αίμα ξεπηδούσε από τα κεφάλια τους και τα σώματά τους, βάφοντας το δρόμο και τις σημαίες που κρατούσαν... Οι πυροβολισμοί εξακολούθησαν να πέφτουν, αντηχώντας ανάμεσα στα ψηλά κτίρια, και μεταξύ των ομοβροντιών ακούγονταν ξεφωνητά τρόμου και κλάματα πόνου καθώς το πανικοβλημένο πλήθος έπεφτε πάνω στα ματωμένα κορμιά. Οι αστυνομικοί έμοιαζαν πια να φοβούνται να σταματήσουν τους πυροβολισμούς και το θέαμα πρόσβαλε το αίσθημα τις ευπρέπειας κάθε Άγγλου που έτυχε να το παρακολουθεί...
«Όσοι από τους θεατές βρισκόμαστε στη γραμμή του πυρός περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή το ΕΑΜ να απαντήσει με όπλα. Πάνω στη σκεπή των κεντρικών γραφείων του ΚΚΕ, που βρίσκονταν στην πλατεία, υπήρχαν πολυβόλα, τα οποία μπορούσαν να γαζώσουν ολόκληρη τη γειτονιά με καταιγιστικό πυρ. Το ΕΑΜ όμως περιορίστηκε σε βρισιές και απειλές. Δε νομίζω πως υπήρχαν οπλισμένοι διαδηλωτές. Η οργή του πλήθους ήταν τέτοια ώστε εάν ήσαν οπλισμένοι θα είχε ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος εκείνη τη στιγμή»


Για να δούμε και πως έβλεπε τα γεγονότα ο αμερικανός δημοσιογράφος Λήλαν Στόου, σε ανταπόκρισή του, που μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό σταθμό της Νέας Υόρκης:
«...Πριν εβδομάδες, ο αμερικανός ανταποκριτής Μ.Φ Φόντορ του «Ήλιου του Σικάγου», ο πιο πεπειραμένος από τους ανταποκριτές που βρίσκονταν στην Αθήνα, δυό φορές επιχείρησε να προειδοποιήσει την κοινή γνώμη. Οι δεξιοί, έλεγε, θα προκαλέσουν ένοπλη σύγκρουση που θα επιτρέψει στον Σκόμπυ να κηρύξει στρατιωτικό νόμο. Όμως και τις δυό φορές, οι Βρεταννοί λογοκριτές εμπόδισαν τον Φόντορ να στείλει τις ειδήσεις αυτές. Η σύγκρουση ήρθε πραγματικά και ήρθε από την αστυνομία της δεξιάς...»


Και ας τελειώσουμε (προς το παρόν) με όσα απεκάλυψε  ο Άγγελος Έβερτ μερικά χρόνια μετά, σε άρθρο του στην εφημερίδα Ακρόπολη: «... βάσει των υπεύθυνων διαταγών, τας οποίας είχα, διέταξα υπευθύνως την βίαιαν διάλυσιν ... των διαδηλωτών...» ("ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" 12/12/1958).