Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Διάφανα Κρίνα - The End...

Την πρώτη ημέρα του Ιούνη ανέβηκε στο επίσημο site των Διάφανων Κρίνων μια ανακοίνωση που προκάλεσε (τουλάχιστον) ηλεκτροσόκ στους φίλους της Ελληνόφωνης Ροκ Σκηνής και όχι μόνο. Περίπου ένα μήνα μετά τίποτα δεν άλλαξε. Τα Διάφανα Κρίνα διαλύθηκαν. Τα Διάφανα Κρίνα δεν θα μεγαλώσουν και άλλη γενιά της χώρας. Τουλάχιστον όχι με νέα τους τραγύδια γιατί είμαστε σίγουροι ότι τα τραγούδια τους θα περάσουν στον αστερισμό των ¨κλασικών" ελληνικών ροκ στιγμών. Εκεί παρέα (ίσως) με τα κομμάτια του Νικόλα, του Πρίγκηπα και τα ποιήματα της Γώγου. Εκεί που δύσκολα μπορεί κάποιος να σταθεί. Και όμως πολλά από τα κόμμάτια των Κρίνων είναι ήδη εκεί, και από εκεί θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν παιδιά σε εφήβους και εφήβους σε άντρες και γυναίκες που αρνούνται να γεράσουν. ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΓΙΝΕΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ. Εμείς θα είμαστε εδώ και θα ακούμε ιστορίες για μπλε χειμώνες, για κάτι σαράβαλες καρδιές και για την Απέραντη θλιμένη Ανταρκτική!! Εμείς από την ανακοίνωση αυτή κρατάμε ΜΟΝΟ την υπόσχεση τους για ένα μελλοντικό ραντεβού στη σκηνή. Την ανακοίνωση υπογράφουν τα τέσσερα από τα πέντε μέλη του συγκροτήματος, με φανερή την απουσία του τραγουδιστή Θάνου Ανεστόπουλου. (ακολουθεί η ανακοίνωση....)
--------------------------------------------------------------------
"Μονάχα η ομορφιά μένει κι υπογραμμίζει τη διαφορά μας” - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΛΑΣ

«Καταρχήν, ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ένα τεράστιο συγνώμη.Το ευχαριστώ είναι για την αμέριστη συμπαράστασή σας - ηθική και υλική - ολα αυτά τα χρόνια. Ανεξάρτητα από τις όποιες ικανότητες μπορεί να είχαμε είτε ως μεμονωμένες οντότητες είτε ως δημιουργικό σύνολο, η αλήθεια είναι ότι χωρίς εσάς δεν θα ήμασταν τίποτα.

Η συγνώμη είναι γιατί το τέλος μας δεν ήταν αντάξιο της μέχρι τώρα πορείας μας κι αυτό μας αφήνει μια πίκρα. Όμως, ξέρετε, καμμιά φορά ο ηθικός ξεπεσμός, η βία και η μοχθηρότητα δεν αφήνουν χώρο για διαπραγματεύσεις. Κι έτσι ξαφνικά, πέφτει η αυλαία. Και αυτό είναι oλο.

Εσείς κοιτάξτε να διαφυλάξετε στο μυαλό και στην καρδιά σας το μικρό μας κληροδότημα - τίποτε άλλο δεν έχουμε - τη μουσική και τους στίχους μας, που τώρα πια σας ανήκει ολοκληρωτικά. Και να μη στεναχωριέστε γιατί ότι εκτινάχθηκε με τέτοιο πάθος δε μπορεί να σβήσει εύκολα κι ας χάθηκε.

Τέλος της ιστορίας.

Τώρα τα παιδάκια θα αποσυρθούν στον παιδότοπό τους για να παίξουν με τα λέγκο τους και σε λίγο καιρό, όταν θα βγουν απο εκεί, να είστε σίγουροι ότι θα έχουν καινούργιες ιστορίες να διηγηθούν και όμορφα οικοδομήματα να επιδείξουν. Να προσέχετε τους εαυτούς σας και να θυμάστε καλά στην πορεία της ζωής σας τούτη τη φράση του Μάρκου Αυρήλιου ”ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν αυτά για τα οποία φροντίζει”.

Η ομορφιά θα θριαμβεύσει. Μας προσμένουν οι μεγάλοι, οι απέραντοι δρόμοι.Θα τα πούμε στη σκηνή.

Οι ταπεινοί σας σύντροφοι
ΤΑΣΟΣ ΜΑΧΑΣ, ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΡΔΗΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΡΟΔΟΣΤΟΓΛΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
----------------------------
Και κάτι από το τελευταίο τους άλμπουμ σε στίχους Κώστα Καρυωτάκη!!!

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Συζήτηση με την Γκρατσιέλα Κανέλλου...

Αν παρακολουθείται την ελληνική ανεξάρτητη σκηνή και τα περί αυτής, η Γκρατσιέλα δεν χρειάζεται συστάσεις. Αν πάλι είστε τακτικοί επισκέπτες μας (τιμή μας) επίσης δεν έχουμε πολλά να σας πούμε για την σκηνοθέτη τoυ Vlevet Bus και του The approaching of the Hour. Ίσως να έχετε ήδη διαβάσει τα δυο κείμενα της φίλης Γκρατσιέλας που έχουμε φιλοξενήσει εδώ στο γιουσουρούμ. (αν δεν το έχετε κάνει εδώ για το Velvet Bus και εδώ για το approaching).. Είναι η δημιουργός των δυο ντοκυμαντερ για την Ελληνική Αγγλόφωνη σκηνή που άλλαξαν πολλά (κατα την γνώμη μας) στο τοπίο της εν λόγο μουσικής. Ε, μετά από όλα αυτά δεν μπορούσε να γλυτώσει χωρίς μια συζήτηση μαζί μας. Αφού την ευχαριστήσουμε για ακόμη μια φορά (she knows why!!) διαβάστε τι μας είπε και εδώ είμαστε για τα υπόλοιπα..
------------------------------------------------------
Giousurum: Επέστρεψες στην Ελλάδα για να αποκτήσεις την απαραίτητη εμπειρία για το master που ήθελες να κάνεις στην παραγωγή και σκηνοθεσία ντοκιμαντέρ. Τι έγινε τελικά και παρέμεινες εδώ??
Graziela : Ξεκίνησα να δουλεύω στο mad. Αρχικά, τουλάχιστον στο μυαλό μου, για ένα χρόνο σαν πρακτική εξάσκηση για να συνεχίσω όντως σε κάποιο μεταπτυχιακό. Κάτι η δουλειά που την απολάμβανα και ταυτόχρονα μάθαινα πολλά σε πρακτικό επίπεδο, κάτι κάποιες προσωπικές δυσκολίες, με κράτησαν πίσω... αλλά δεν το μετανιώνω καθόλου.

Giousurum: Και “the approaching of the hour” πώς προέκυψε??
Graziela : Γνώρισα τους raining pleasure, ξεκίνησα να κάνω παρέα με τον manager τους τον Σταύρο κι έτσι να ζω μαζί του την όλη φάση των ελληνικών αγγλόφωνων group, με ότι συνεπάγεται αυτό. Δημιουργικότητα, δυσκολίες, μηδενικά budgets και πληρωμές. Κι έτσι άρχισε όλη αυτή η φάση να στοιχειώνει το μυαλό μου. Ξεκίνησα έρευνα για το τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτή την σκηνή και κατά πόσο αποτελεί σκηνή η ύπαρξη των group αυτών. Ε το ένα έφερε το άλλο... και το τελικό αποτέλεσμα το είδατε στις οθόνες σας.

Giousurum: Αν δεν το είχε δει ο Λευτέρης Αδαμίδης τι θα γινόταν όλες αυτές οι ώρες φιλμ που είχες τραβήξει?? Το έχεις σκεφτεί ποτέ??
Graziela : χαχαχα! Δεν έχω ιδέα! Ίσως να κυκλοφορούσε ένα dvd από χέρι σε χέρι ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς .... ώσπου πάλι θα έφτανε στα χέρια του Λευτέρη !!! καλό?

Giousurum: Ναι, αλλά δεν θα είχε φτάσει στα χέρια και τα μάτια τόσων ανθρώπων που δεν είναι «μέσα» στα πράγματα. Αλήθεια πιστεύεις ότι η ελληνική αγγλόφωνη σκηνή διακατέχεται από μια εσωστρέφεια (ακόμη?) ή πλέον το έχει ξεπεράσει?
Graziela : Νομίζω την έχει ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό. Άλλωστε αυτή η εσωστρέφεια που αναφέρεις ήταν και κατά κάποιο τρόπο αναγκαίο κακό. Δεν υπήρχε ούτε ευρύ κοινό ούτε μέσα προώθησης της σκηνής με αποτέλεσμα να κλείνονται ακόμη περισσότερο στο “καβούκι” τους. Πλέον η σκηνή θέλει να βγαίνει προς τα έξω, και το επιδιώκει. Αυτό βέβαια θέλει νομίζω κάποια προσοχή γιατί σε σημεία ίσως και να χάσει την ταυτότητα της.

Giousurum: Για να επανέλθουμε όμως σε εσένα. Δεν θα ξεφύγεις έτσι έυκολα!!! Χαχαχα. Πόσο επηρέασε η κίνησή σου αυτή με τα ντοκιμαντέρ την μετέπειτα επαγγελματική σου πορεία??
Graziela : δεν μπορώ να ξέρω. .μπορεί και καθόλου! Μπορεί και πολύ!. Μην νομίζεις ότι στην τηλεόραση απ' όπου βγάζω εγώ τα προς το ζην τους νοιάζει και πολύ τί “καλλιτεχνίες” έχεις κάνει. Μπορεί σε ένα interview να ενθουσιαστούν περισσότερο με το ότι ήμουν στο mad παρά με το ότι έχω κάνει δύο μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ. Άσε σου λέω! Προσωπικά πάντως σίγουρα απέκτησα μεγάλη εμπειρία και κατ' επέκταση αυτοπεποίθηση, κάτι που γενικά μου λείπει.

Giousurum: Αν δεν κάνω λάθος έχεις κάνει και ένα βιντεοκλίπ των Raining Pleasure, ενώ κάτι έχουμε ακούσει για κάποιες «τηλεπειρατείες» στο Mad όπου στα κρυφά αργά το βράδυ «κάποιοι» έβαζαν μουσικά βίντεο. Νοσταλγείς εκείνη την περίοδο??
Graziela : όχι, δεν την νοσταλγώ, πρέπει να προχωράμε μπροστά. Αλλά σίγουρα νιώθω πολύ τυχερή που ο πρώτος εργασιακός μου χώρος ήταν στο Mad, με εμπνευσμένα παιδιά, με την ίδια πώρωση για δουλειά κ πειραματισμό, αγάπη για τη μουσική και την εικόνα. Ήμασταν όλοι παρέα, έχω όμορφες αναμνήσεις κι ακόμα καλούς φίλους.

Giousurum: Και μετά ήρθε το Velvet Bus. Πόσο «κουραστικό» και «περίεργο» είναι να βλέπεις τους άλλους να περνάνε καλά σε ένα λεωφορείο, στα live κλπ και εσύ να είσαι αναγκασμένη να έχεις μια κάμερα στο χέρι συνεχώς και να τραβάς πλάνα?? Τους «ζήλεψες» κάποιες στιγμές?? Θα ξαναέκανες κάτι παρόμοιο??
Graziela : ήταν ζόρικο αλλά το διασκέδαζα συνέχεια γι αυτό κ δεν μπορώ να πω ότι τους ζήλεψα. Είχα μπει για τα καλά στο πετσί αυτού του περίεργου ρόλου που είχα πάρει. Μόνο καμιά φορά πονούσε πολύ το χέρι μου κι έβριζα τον Boy που στα live set του, δεν έβαζε τελεία ο άτιμος!!! 40 λεπτο σετ με μια ανάσα αυτός κι με την κάμερα να μην σταματά ούτε λεπτό εγώ!Ίσως στο μέλλον να έκανα κουτί παρόμοιο, δεν αποκλείω τίποτα. Αλλά τώρα έχω διάθεση να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό και κυρίως να το δουλέψω με την ησυχία μου!

Giousurum: Αν και πόσο πιστεύεις ότι τα δύο σου αυτά ντοκιμαντέρ έχουν επηρεάσει την Ελληνική indie σκηνή??
Graziela : δεν ξέρω να σου απαντήσω. Νομίζω ότι δεν πρέπει να το κρίνω εγώ αυτο αλλά ο κόσμος που κινείται στην “indie” σκηνή. Τιμή μου όμως και μόνο που μου θέτεις αυτή την ερώτηση.

Giousurum: Όλοι σε ρωτάνε για τα ελληνικά συγκροτήματα που ακούς και σου αρέσουν. Όμως όταν είσαι μόνη σπίτι τι μουσική βάζεις και ακούς??
Graziela
: αυτή την στιγμή τυχαίνει να ακούω κάτι ελληνικό... το album του Lolek!!! πάρα πολύ μου άρεσει! Όμως επί των πλείστων ακούω ξενόφερτα πράγματα.

Giousurum:Ξενόφερτα?? Όπως??

Graziela :παλαιότερα “ερωτευόμουν” τις μουσικές, πλέον συχνά δεν τους δίνω την προσοχή και τον χρόνο που χρειάζεται. Όμως εξακολουθώ να αγαπώ τον bowie, τους sigur ros, τον beck και τους suede του τότε. Αυτή την εποχή ακούω πολύ wilco και dan auerbach

Giousurum: Και κάτι φαινομενικά άσχετο. CD ή βινίλιο??
Graziela :για πρακτικούς λόγους cd. (O μετασχηματιστής του πικ απ μου βγάζει έναν περίεργο βόμβο και εκνευρίζομαι!)

Giousurum: Το πικ απ και τα μάτια σου :) Και μιας και μιλάμε για δίσκους... Ποιος ο αγαπημένος σου δίσκος ελληνικός (αγγλόφωνο included) και ξενόφερτος...
Graziela : θα σου απαντήσω λίγο διαφορετικά. Ποιους δίσκους αγαπώ περισσότερο για συναισθηματικούς λόγους. Suede – dog man star, τρύπες – 9 πληρωμένα τραγούδια. Στην πρώτη νότα τους ανατριχιάζω!

Giousurum: Έχοντας πλέον την πολυτέλεια της χρονικής απόστασης, όταν κάποιος σου μιλάει ή κάτι διαβάζεις για το VelvetBus και το Approaching, ποιό είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό?? Σου δημιουργείται νοσταλγική διάθεση??
Graziela :ναι! Έντονη! Αποφεύγω να τα σκέφτομαι να σου πω την αλήθεια γιατί με πιάνουν αυτές οι ηλίθιες ανασφάλειες μου. Καίω το μυαλό μου σκεφτόμενη τι θα μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικά και τι θα εξυπηρετούσε σεναριακά κάτι τέτοιο. Άσκοπες σκέψεις αφού είναι και τα δύο αγαπημένα κομμάτια της ζωής μου. Κοιτάζοντας δηλαδή πίσω με γεμίζουν χαρά και γλυκιά νοσταλγία.

Giousurum: Και τώρα?? Υπάρχει σκέψη για ένα νέο ντοκιμαντέρ?? Αν ναι ποιό θα είναι το θέμα του??
Graziela: ναι κάτι έχω στο μυαλό μου. Αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να είναι ανακοινώσιμο. Ευχήσου μου απλά καλή τύχη!

Giousurum: Εννοείται πως οι ευχές μας είναι μαζί σου. Καλή τύχη λοιπόν. Όμως για πες μας ένα θέμα για το οποίο δεν θα έκανες ποτέ ντοκιμαντέρ και ένα που θα «πέθαινες» να κάνεις.Κι εδώ θα σου απαντήσω λίγο διαφορετικά.
Graziela: Υπάρχει ένα θέμα που με τρομάζει πολύ. Τα γηρατειά. Με τρομάζει αυτή η αλλαγή στην καθαρότητα της σκέψης και η μόνιμη κούραση στο κορμί. Όχι με την έννοια του ρυτιδιασμένου, μη ελκυστικού σώματος αλλά με την εννοια του δυσκίνητου, αυτού που σε εμποδίζει να είσαι ενεργός. Είναι από τις σκέψεις που αποφεύγω λοιπόν και λειτουργώ πολύ ανώριμα. Και ενοχικά, θα έλεγα. Οπότε ένα ντοκιμαντέρ πάνω στα γηρατειά ίσως να είναι κάτι που δεν θα μπορούσα ποτέ να κάνω αλλά ταυτόχρονα εύχομαι κάποτε να βρω την εσωτερική δύναμη να το δοκιμάσω.

--------------------------------------------------------------------

Ευχαριστούμε πολύ για όλα. Για τα κείμενά σου που φιλοξενήσαμε εδώ στο blog και για αυτά που είδαμε μέσα από τον φακό σου!!

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Ο Absent Without Leave στην indie σκηνή του Γιουσουρούμ...

Υπάρχουν περιπτώσεις που το όνομα ενός συγκροτήματος, ενός καλλιτέχνη σου κάνει κάτι στο αυτί και στο μυαλό. Σε προδιαθέτει θετικά και σου δημιουργεί μια διάθεση αναζήτησης περισσότερων πληροφοριών. Σαν τον τίτλο μιας ταινία, ενός τραγουδιού, ενός δίσκου ή ακόμη και μιας τοποθεσίας. Πριν καν φτάσεις εκεί έχεις την πεποίθηση ότι θα είναι καλά και θα περάσεις καλύτερα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην το έχετε νιώσει!! Ε, κάπως έτσι ήταν και τα πράγματα εδώ στο γιουσουρούμ όταν ακούσαμε για τον absent without leave (κατά κόσμον Γιώργος Μαστροκώστας)!!! Και όταν τα ευρήματά σου επιβεβαιώνουν την αρχική σου υπόνοια τότε η ευχαρίστηση είναι διπλή!! Κάπως έτσι «καλέσαμε» τον Γιώργο να «ανέβει» στην σκηνή μας και να μοιραστεί μαζί μας τις μουσικές του!! Ποιος όμως είναι ο absent without leave?? Για να το μάθουμε λοιπόν με την βοήθειά του!!

Ο absent without leave, ξεκίνησε να ηχογραφεί το 2001 στην Αθήνα. Ο ίδιος περιγράφει την μουσική του «...κυμαίνεται από το shoegaze και το post-rock μέχρι την ambient και την electronica, αναμιγνύοντας το ρομαντισμό των cocteau twins και this mortal coil, με τις νοσταλγικές στιγμές των slowdive, piano magic και hood αλλά και τις μελαγχολικές μελωδίες των godspeed you! black emperor, mogwai και sigur ros με τους νωχελικούς ρυθμούς των boards of canada.» Η πρώτη του κυκλοφορία ήταν το άλμπουμ inland (self-released, 2003) και μέχρι το 2006 όταν και ίδρυσε την τη δική του ανεξάρτητη εταιρεία (sound in silence) κυκλοφόρησε δύο EPs -το semper (self-released, 2003) και το reborn (στην ιαπωνική duotone records, 2006)- ένα single το lost shadow (self-released, 2005) και ένα ακόμη άλμπουμ το bon voyage (στην αγγλική unlabel, 2006).

Πριν συνεχίσουμε την γνωριμία μας με τον absent without leave ακούστε το διαμαντάκι (που λένε και οι γνώστες) My Music Is Still Sad Though I Found My Happiness!!!




Από το 2006 που ίδρυσε την sound in silence έχει συμμετάσχει σε πολλές συλλογές που κυκλοφόρησαν από ξένες εταιρείες σε χώρες όπως Αγγλία, Ιαπωνία, Αμερική, Γαλλία, Δανία, Καναδάς κ.ά. Τα albums του απέσπασαν εξαιρετικές κριτικές από τον εγχώριο και ξένο τύπο. Το 2008 κυκλοφόρησε στην αγγλική distant noise το (ίσως) καλύτερό του άλμπουμ (μέχρι τώρα) postcards from nowhere, ενώ την ίδια χρονιά το EP του resound κυκλοφόρησε στην καναδική chat blanc. Επίσης δεν θα πρέπει να περάσουμε στα γρήγορα και τις τέσσερις split κυκλοφορίες με καλλιτέχνες όπως port-royal, yellow6, kimonophonic κ.ά, ούτε τις συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως port-royal, yellow6, televise (ex-slowdive), carta, epic45, millimetrik, jatun κ.ά. Ενώ έχει συνθέσει το soundtrack της μικρού μήκους ταινίας the crossroads του Πέτρου Σοφικίτη.

Στην σελίδα του στο myspace ανακαλύψαμε ένα ακόμη εντυπωσιακό στοιχείο. «....Καλλιτέχνες όπως οι god is an astronaut, οι piano magic (από τον κατάλογο της κορυφαίας 4AD) και ο manyfingers (συνεργάτης του matt elliott και των hood και μέλος των movietone, crescent και soeza) τον έχουν προσκαλέσει προσωπικά για να ανοίξει live τους ενώ μεταξύ άλλων έχει εμφανιστεί live με καλλιτέχνες όπως οι 65daysofstatic, port-royal, millimetrik και οι section 25 (της θρυλικής factory records) καθώς και στο synch festival 2007 (ανάμεσα σε καλλιτέχνες όπως οι mum, !!!, front 242, fischerspooner κ.ά.)...».

E, πιστεύουμε ότι αξίζει ένα ταξίδι στον μουσικό κόσμο του absent without leave!! Καλό σας ταξίδι λοιπόν και περιμένουμε τις απόψεις σας!!

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Τα live της Δευτέρας...

ΤΟ ΓΙOΥΣΟΥΡΟΥΜ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ : ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΑ ΤΑ LIVE!!!
LIVE#1
Σήμερα Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009 οι φίλοι The Callas feat. The Callasettes στην AB2 με τίτλο HEAVEN (Athens Biennal) θα παρουσιάσουν την performance με τίτλο Fuck Your God το οποίο είναι τίτλος τραγουδιού από το τελευταίο τους album. Ένα κλασικό protest song ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, παρουσιασμένο σε μια μισάωρη Kraut/Ρsyche εκδοχή. Συμμετέχουν οι Callasettes (Ι. Τουμπακάρη, Μ. Πετρίδου, Α. Πολυχρόνη, Μ. Νικολουλέα) με νέα χορογραφία και καινούργια Callas φορέματα φτιαγμένα ειδικά για την performance. Πάρτε το τραμ κατεβήτε στη στάση Φλοίσβος κατευθείτε στο Δασάκι δίπλα στο Φλοίσβο και απολάυστε τους The Callas. ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:30...ΒΕ ΤΗΕRE.....


LIVE#2
Kαι συνεχίζουμε... H φίλη (και δημιουργός του ΥΠΕΡΟΧΟΥ artowork της συλλογής μας -indie side of music), Gloire Carton (glorybox) συμμετέχει (μαζί με άλλους τραγουδοποιούς) στην ΣΥΝΑΥΛΙΑ- ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ που διοργανώνουν ο Δήμος Καισαριανής και η Εθελοντική Δασοπροστασία Δήμου Καισαριανής για την ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ του Υμηττού την Δευτέρα 15/06/2009 και ώρα 19:30 στο χώρο του πυροφυλακίου της Καισαριανής. Διαβάστε το Δελτίο Τύπου και όσοι μπορείτε παραβρεθείτε γιατί τέτοιες πρψτοβουλίες ΄σπανίζουν και χρειάζονται στήριξη και συμμετοχή!!!
ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟΣΥΝΑΥΛΙΑ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ.
Ο Δήμος Καισαριανής και η Εθελοντική Δασοπροστασία Δήμου Καισαριανής διοργανώνουν συγκέντρωση και συναυλία Για να βάλουμε τέλος στα σχέδια του ΥΠΕΧΩΔΕ και το Π.Δ. για την υποβάθμιση του τελευταίου όρθιου δάσους της Αττικής.Για να υπερασπίσουμε το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των παιδιών μας & αυτών που θα γεννηθούν μετά.Για να γίνει ο Υμηττός Εθνικός Δρυμός, μνημείο της ιστορίας της φύσης και του πολιτισμού με απόλυτη προστασία και απαγόρευση κάθε οικονομικής και εμπορικής δραστηριότητας στον πυρήνα και τα όρια του.Για να μην περάσει κανένας αυτοκινητόδρομος από προστατευόμενες περιοχές.Για την ζωή και την αξιοπρέπεια μας που απειλούνται από τους μεγάλο-εργολάβους, τα οικοδομικά συμφέροντα, τους άφρονες, επιλήσμονες πολιτικούς και τις πολιτικές τους που περιφρονούν τη ζωή, τη φύση και την υγεία μας.


LIVE#3
Και τελευταίο μα σε καμία περίπτωση έσχατο.... Για τους Common Sense ότι είχαμε να πούμε τα είπαμε (εντάξει ίσως έχουμε αφήσει και κάποια εκρεμότητα)... Τι άλλο να γράψει κανείς?? Όσοι έχετε ακούσει την μουσική τους δεν μπορεί να μην τους έχετε αγαπήσει... Grotesque, Musica, Draft, Time Stood still....ΤΙ άλλο θέλετε να ακούσετε για να κατηφορίσετε στο Gagarin (Λιοσίων 205, κοντά στο σταθμό Μετρό/ΗΣΑΠ “Αττική”.) ΣΗΜΕΡΑ στις 21:00?? Οι Common Sense και οι (επίσης αδυναμία μας) FLAKES ανοίγουν την συναυλία (πρώτη φορά στην Ελλάδα) των Pains Of Being Pure At Heart. Tο τετραμελές συγκρότημα από το Brooklyn που χαρακτηρίζονται από τον Μουσικό Τύπο ως η συναρπαστικότερη indie pop μπάντα του πλανήτη, αυτή τη στιγμή!!!! Έχετε δηλαδή τρεις λόγους να πάτε στο Gagarin σήμερα... more@ : http://www.mindradio.gr/scene.php?t=music&id=849
Eντάξει και εμείς συμφωνούμε...Μα έπρεπε να πέσουν όλα αυτά τα live μαζί??? ΤΙ να πούμε όμως..Να κάνουμε και παράπονα για την πληθώρα των επιλογών?? Και τι επιλογών ε?? Μια και μια...Προλάβετε όσα μπορείτε...Και να είστε σύγουροι ότι δεν θα χάσετε...BE THERE!!!
Kαι τessera βιντεάκια για την προθέρμανση!!!


Common Sense -Time Stood Still live Oct 2007 @Cavern Club Liverpool



Glory Box & Nalyssa-Rain on me (live@Berserk)


THE Callas LIVE@ Serres



Flakes - K.2.X (live in Athens - Stavros Tou Notou - 17/05/2008)

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Μια βδομάδα γεμάτη 2L8!!


Για τους 2L8 δεν τα έχουμε πεί ακόμη αναλυτικά!! Να είστε σίγουροι όμως ότι θα γίνει σύντομα και φυσικά και με την καθιερωμένη πλέον συζήτηση μαζί τους. Το τελευταίο άλμπουμ τους με το καταπληκτικό και μοναδικό artwork ¨Ηe and She angry enough to keep loving in the dark ages" είναι από τις αποκαλύψεις της χρονιάς (αν και στην ουσία κυκλοφόρησε τέλη 2008). Όσοι δεν το έχετε ακούσει (και δεν το έχετε προμηθευτεί ακόμη) να η ευκαιρία. Από σήμερα και μέχρι την Κυριακή έχετε την δυνατότητα να τους δείτε Live. Η δική μας παρουσίαση των 2L8 θα ακολουθήσει και θα είναι κάτι το ξεχωριστό!! so stay tuned!!! Ορίστε λοιπόν το πρόγραμμα (δελτίο τύπου) μιας φορτωμένης εβδομάδας για τους 2L8!!!

ΤΟ ΓΙΟΥΣΟΥΡΟΥΜ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ SHOW!!!

ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ
Μετά από την σύντομη ακουστική εμφάνιση με τους Infidelity στην Αίγλη επιστρέφουμε στο full band σχήμα παρουσιάζοντας ολόκληρο το He & She!!!
ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ - ΜΥΛΟΣ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
2L8 και SLEEPIN PILLOW, Tickets 12 EURO -- doors open 21:00


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ
Η Εύα Κουσιοπούλου μας φιλοξενεί στην εκπομπή της Η ΖΩΗ όπως ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙΛίγα λόγια και 45 περίπου λεπτά από ένα live ακουστικό set! Συντονιστείτε στις 19:00 στον 9,58 της ΕΡΤ ή ακούστε μέσω internet εδώ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ
Το Σάββατο οι 2L8 τραγουδούν για τα φαντάσματα στο Synch Festival...To Final Act της δεύτερης ημέρας στις 03:45.Όλε!SYNCH FESTIVAL--ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ- ΓΚΑΖΙ- ΑΘΗΝΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ
Η May Roosevelt εμφανίζεται στα προεγκαίνια της 2ης Μπιενάλε της Αθήνας! Μάλιστα τόσο με τους Love Boat Orchestra όσο και μόνη της σε ένα solo act με το theremin της...

Και για το τέλος μια μικρή αλλά γλυκιά γεύση από 2L8 και το ¨Ηe and She angry enough to keep loving in the dark ages" στο βίντεο που ακολουθεί. Τα υπόλοιπα επί σκηνής και από εδώ σύντομα!!!

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009

Guernica: Η ιστορία μιας πόλης και ενός διάσημου πίνακα...

Αποτελεί έναν από τους διασημότερους πίνακες ζωγραφικής όλων των εποχών και (ίσως) τον πιο αναγνωρίσιμο πίνακα του Picasso. Έχει διακοσμήσει (και ακόμη το κάνει) χιλιάδες τοίχους κτιρίων σε όλο τον κόσμο (φυσικά μιλάμε για αντίγραφά του). Ο τεραστίων διαστάσεων (3,49x7,77μ) πίνακας του Πάμπλο Πικάσο περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα την απόγνωση και τα αποτελέσματα του πολέμου μέσα από τον βομβαρδισμό της πόλης Γκερνίκα της Ισπανίας. Η Γκερνίκα (και όχι Γκουέρνικα όπως έχουμε συνηθίσει να την αποκαλούμε, Guernica στα ισπανικά) είναι μια μικρή κωμόπολη της Χώρας των Βάσκων. Μικρή αλλά σημαντική για τους Βάσκους διότι στο κέντρο της πόλης και κάτω από μια βελανιδιά συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους. Ήταν Άνοιξη του 1937, κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου (1936-1939), όταν οι εθνικιστές του Φράνκο έχοντας υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας, θέλησαν να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους και στο βορά, με την κατάληψη του Μπιλμπάο, της μεγαλύτερης πόλης των ανυπότακτων Βάσκων, που συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης, και το μεγαλύτερο εμπόδιό στα σχέδιά του ήταν η μικρή αυτή πόλη εξαιτίας της στρατηγικής της θέσης. Θεωρητικά η Ναζιστική Γερμανία ήταν αμέτοχη και ουδέτερη στον Ισπανικό Εμφύλιο. Και λέμε θεωρητικά διότι ουσιαστικά ενεπλάκη με μια ομάδα Γερμανών «εθελοντών» γνωστή με το όνομα «Λεγεώνα Κόνδωρ». Η ομάδα αυτή λοιπόν, τα μέλη της οποίας ήταν (όλοι τους) έμπειροι αεροπόροι της «Λουτβάφε» με είκοσι γερμανικά και την βοήθεια 3 μαχητικών ιταλικών αεροπλάνων έσπειρε τον πανικό και τον θάνατο στην μικρή πόλη ρίχνοντας πάνω από την πόλη τη νύχτα της 26ης Απριλίου 1937, 32 τόνους εκρηκτικά!!! Η επιχείρηση με το κωδικό όνομα «Επιχείρηση Επίπληξη» σχεδιάστηκε (κατόπιν διαταγής του Φράνκο) από τον επικεφαλής των εθελοντών Γερμανών Βόλφραμ Φράιχερ φον Ριχτχόφεν. Οι βομβαρδισμοί ήταν καταιγιστικοί και ανηλεείς, με αποτέλεσμα η πόλη σχεδόν να ισοπεδωθεί (κατά 70% περίπου) και από τις μεγάλες πυρκαγιές που ακολούθησαν. Τα θύματα σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν οι αρχές ανήλθαν σε 1654 νεκρούς και 889 τραυματίες,. Πρόσφατες έρευνες μειώνουν τον αριθμό των νεκρών, το πολύ στους 300 χωρίς φυσικά αυτό να μειώνει σε ελάχιστο το πραγματικά έγκλημα των φραγκικών δυνάμεων και των «συμμάχων» τους. Οι εθνικιστές, χωρίς να αρνηθούν τον βομβαρδισμό της πόλης, έριξαν τις ευθύνες για τις εκτεταμένες καταστροφές στους υποχωρούντες Δημοκρατικούς και στις τακτικές της «καμένης γης» που εφάρμοζαν.

Ή τεράστια ελαιογραφία του Picasso δημιουργήθηκε στην ουσία κατόπιν παραγγελίας της Ισπανικής δημοκρατικής κυβέρνησης για ένα έργο κατάλληλο να αντιπροσωπεύσει την αγωνιζόμενη Ισπανία στη διεθνή έκθεση του Παρισιού το 1937. Ο Picasso έχοντας χαραχθεί βαθιά από την ιστορία της Γκερνίκα θέλησε με αυτό τον τρόπο να εκφράσει καλύτερα την αγωνία και τη φρίκη των ανθρώπων μπροστά στο θάνατο δίνοντας στον πίνακά του την τάση για αποσύνθεση-παραμόρφωση της μορφής και των αντικειμένων!! Ο πίνακας απεικονίζει ένα συγκλονιστικό σκηνικό θανάτου, με διαμελισμένα ζώα και ανθρώπους, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά και κατεστραμμένα κτίρια. Αρχικά, ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα.

Μετά την έκθεση του Παρισιού ο πίνακας περιόδευσε σε μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την προάσπιση της Δημοκρατίας στην Ισπανία. Μετά την επικράτηση του Φράνκο, το 1939, η «Γκερνίκα» βρήκε προσωρινό καταφύγιο (διέφυγε) στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ).Το 1968 ο Φράνκο εξέφρασε την επιθυμία να εκτεθεί ο πίνακας στην Ισπανία. Ο Πικάσο αρνήθηκε και εξουσιοδότησε το ΜΟΜΑ να επιστρέψει τον πίνακα στην Ισπανία, μόλις αποκατασταθεί η Δημοκρατία. Αυτό έγινε το 1975, όταν πέθανε ο Φράνκο (ο Πικάσο είχε φύγει από τη ζωή, δύο χρόνια νωρίτερα). Το 1981 η «Γκερνίκα» επέστρεψε στην Ισπανία και αποτέλεσε ένα από τα σπουδαιότερα εκθέματα του Μουσείου «Πράδο» της Μαδρίτης. Από το 1992 κοσμεί το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης «Βασίλισσα Σοφία» της Μαδρίτης.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά για του συμβολισμούς και το τι πραγματικά μας δείχνει και προσπαθεί να μας πει και μεταφέρει ο δημιουργός. Σε μια επόμενη ανάρτηση ίσως γίνει και αυτό διότι έχει πραγματικό ενδιαφέρον!!!! Προς το παρόν δείτε το εκπληκτικό video με την ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ 3D παρουσίαση του πίνακα που δημιούργησε η LenaGieseke (περισσότερα για το εγχείρημα εδώ). Τα υπόλοιπα τα αφήνουμε στην φαντασία σας (και μας) και σε ένα επόμενο ποστ.