H Γκρατσιέλλα Κανέλλου γράφει για το Velvet Bus...

Τον περασμένο Απρίλιο το περιοδικό Velvet βάζει σε εφαρμογή ένα καταπληκτικό μα συνάμα αβέβαιο ως προς την επιτυχία σχέδιο, το Velvet Bus Tour. Ένα λεωφορείο, τέσσερα συγκροτήματα: My Wet Calvin,Victory Collapse,The Boy,The Callas, και οκτώ σταθμοί ανα την Ελλάδα: Λάρισα, Θεσσαλονίκη (με guest τους Five Star Hotel), Ξάνθη, Ιωάννινα, Πάτρα (με guest τους an orange End), Λαγκάδια Αρκαδίας, Ηράκλειο και Αθήνα. Ένα μουσικό ταξίδι με μοναδικό σκοπό την προβολή της νέας γενιάς της ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της χώρας και φυσικά την τρομερή εμπειρία ενός μουσικού road movie... 2,350 χλμ γεμάτα μουσική, καλή παρέα και φυσικά ότι προκύψει (εκεί είναι η μαγεία).. Το όλο εγχείρημα ανέλαβε να το αποτυπώσει με την κάμερά της και να το μοιραστεί μαζί μας η Γκρατσιέλλα Κανέλλου. Η Γκρατσιέλλα έχει σπουδάσει ΜΜΕ και Κοινωνιολογία στο Λονδίνο. Είναι επίσης δημιουργός του υπέροχου μουσικού ντοκιμαντέρ “The Approaching of the Ηour” όπου μέσα από την πορεία των Raining Pleasure ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας της Ελληνικής αγγλόφωνης μουσικής σκηνής. Από τους Last Drive και τους Closer μέχρι τους Abbie Gale και τους Mary and The Boy. To ‘Velvet Bus’ κάνει επίσημη πρεμιέρα την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου, στα πλαίσια του 14ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου-Νύχτες Πρεμιέρας στις 22.30 στον κινηματογράφο Απόλλων (Σταδίου 19, Αθήνα). Όσοι αγαπάτε την Ελληνική indie μουσική σπεύσατε και γεμίστε την αίθουσα. Η Γκρατσιέλλα λίγο πριν την επίσημη προβολή μοιράζεται με το γιουσουρούμ την εμπειρία της γράφοντας για εμάς και εσάς ένα πραγματικά αληθινό και άμεσο κείμενο. Εμείς απλώς την ευχαριστούμε για την τιμή αυτή και ελπίζουμε να μην αργήσει η κυκλοφορία του Velvet Bus σε DVD. Διαβάστε τι λέει η Γκρατσιέλλα, δείτε το trailer του Velvet Bus και ραντεβού την Παρασκευή στις 22.30 στον κινηματογράφο Απόλλων.

------------------------------------------------------------

"Η ιδέα των Λάκη κ Άρη Ιωνά (Velvet Magazine) για την περιοδεία του Velvet Bus ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα με την ιδέα της κινηματογράφησης της. Θεώρησαν λοιπόν σωστό να το προτείνουν σε εμένα. Εννοείται ότι η απάντηση μου ήταν θετική. Ενθουσιάστηκα! Με είχε “προειδοποιήσει” καιρό πριν, ένας κοινός φίλος άλλα το θεωρούσα δύσκολο εγχείρημα κ too good to be true! Τελικά τα παιδιά το οργάνωσαν πολύ καλά και επιπλέον κατάφεραν να βρουν χορηγό σε ένα project που πρώτον γινόταν για πρώτη φορά κ δεύτερον απευθυνόταν σε σχετικά “ειδικό” κοινό. Το θεωρώ μεγάλη επιτυχία αυτό. Δούλεψαν πραγματικά πολύ σκληρά.

Όταν ξεκίνησε το ταξίδι, η ατμόσφαιρα μέσα στο λεωφορείο ήταν σχετικά “αδιάφορη”. Μέρα με την μέρα όμως, αφήναμε όλο και περισσότερο τις “πραγματικές” μας ζωές πίσω στην Αθήνα και μπαίναμε όλο και περισσότερο στο κλίμα του road trip. Μαθαίναμε ο ένας τον άλλο καλύτερα. Γινόμασταν ομάδα ώσπου καταλήξαμε μια παρέα. Κουραστήκαμε, κουβαλήσαμε, ξενυχτήσαμε, γελάσαμε, πορωθήκαμε, δεθήκαμε. Ήταν μοναδική εμπειρία!

Εγώ παρόλο που συνεχώς ήμουν με την κάμερα στο χέρι κ δε χαλάρωσα όπως οι υπόλοιποι, αυτό το μοναδικό κ μπορώ να πω “ρομαντικό” που υπήρχε στην ατμόσφαιρα με διαπερνούσε. Διασχίσαμε μεγάλο μέρος της χώρας, χαζέψαμε υπέροχα τοπία από τα παράθυρα, γνωρίσαμε φιλόξενους ανθρώπους, παίξαμε σε γεμάτα και άδεια μαγαζιά. Όσο κόσμο κι αν είχε ένα live το συναίσθημα ήταν ίδιο. Αυτό μου έκανε τρομερή εντύπωση. Νόμιζα ότι ένας μουσικός δεν μπορεί να κάνει το ίδιο καλό performance όταν έχει από κάτω μόνο 10 άτομα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, βγήκα λάθος. Ο ενθουσιασμός ήταν ο ίδιος, φαίνεται και μέσα στην ταινία. Κάθε live ήταν ξεχωριστό. Στην Λάρισα, το πρώτο, κυριαρχούσε μια αμηχανία. Στην Θεσσαλονίκη άρχισε να παίρνει μπρος η μηχανή, στη Ξάνθη τα έσπασαν, στα Γιάννενα δεν πάτησε άνθρωπος, στην Πάτρα έγινε χαμός, στα Λαγκάδια αυτοσχεδίασαν, στο Ηράκλειο συνάντησαν τους Υπνοβάτες (λεπτομέρειες στην ταινία) και σταμάτησε το live η αστυνομία, στην Αθήνα ήταν τέλεια αλλά... ήταν και το τέλος.

Για μένα το Velvet Bus ως ντοκιμαντέρ ήταν στοίχημα. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο ίσως φαίνεται κάτι τέτοιο. Με τον Δημήτρη Κοτσέλη κάναμε κάμερα καθημερινά από την ώρα που έπιναν τον πρωινό τους καφέ μέχρι την ώρα που έπεφταν για ύπνο. Σχεδόν χωρίς σταματημό. Ένα τέτοιου είδους γύρισμα έχει πάρα πολλές δυσκολίες. Είσαι μέσα σε ένα εν κινήσει λεωφορείο, προσπαθείς τα πλάνα σου να είναι σταθερά. Έλλειψη φωτισμού κυρίως σε κάποια live όπου δεν υπήρχε κανονικό stage. Θόρυβος του λεωφορείου, ταυτόχρονες ομιλίες κ δράση 25 ατόμων. Δεν ήταν ένα ελεγχόμενο γύρισμα που έχεις χρόνο να φτιάξεις το κάδρο σου, να κάνεις τις ρυθμίσεις σου κτλ. Έπρεπε να είσαι συνεχώς σε ετοιμότητα. Ύστερα εφόσον θέλαμε να προλάβουμε το φεστιβάλ, αφοσιώθηκα στο μοντάζ για τρεις μήνες, όλο το καλοκαίρι δηλαδή. Δεν έκανα ούτε μια μέρα διακοπές, ήμουν μόνη σε μια άδεια Αθήνα άλλα τελικά δεν το μετάνιωσα καθόλου. Μου άρεσε πάρα πολύ! Λέμε αν όλα πάνε καλά να το κυκλοφορήσουμε σε dvd. Θα ξέρουμε σε λίγο καιρό. Μακάρι!

Γκρατσιέλλα Κανέλλου"

Εμείς να να ευχαρισήσουμε την Γκρατσιέλλα και να ευχηθούμε καλή απιτυχία.Επίσης να πούμε ότι το “The Approaching of the Ηour” (για το οποίο θα τα πούμε αναλυτικά στο μέλλον) κυκλοφορεί σε DVD μαζί με ένα CD με 18 ακυκλοφόρητα στην πλειοψηφία τους κομμάτια ελληνικών αγγλόφωνων συγκροτημάτων..Όσοι δεν το έχετε δει ψάξτε το και περιμένουμε την γνώμη σας...

UPDATE: Σήμερα 25/09/2008 συντονιστείται 12 το βράδυ στο κόκκινο 105,5fm (και στο δίστυο: www. left.gr) και ακούστε την εκπομπή VELVET mornings με τους Λάκη και Άρη Ιωνα. Καλεσμένη η Γκρατσιέλλα Κανέλλου με μουσικές από τις μπάντες του velvet bus και όχι μόνο...